De eerste hulp in Namibië!

Casualty (eerste hulp), wat een chaos! Onze eerste dag begon meteen met 13 patiënten die betrokken waren met een auto ongeluk. Er waren een aantal zwaar gewonden maar ook wat licht gewonden. Wij zijn naar de dressing room gegaan, hier krijgen mensen injecties en worden wonden gehecht. Patiënten krijgen hier heel vaak diclofenac intramusculair voor de pijn, iets wat je in Nederland bijna/nooit ziet. De volgende dag zouden wij een avonddienst doen, want het was payday (mensen krijgen hun loon uitbetaald) en dan gaat iedereen de straat op drinken en feesten en hierbij loopt het vaak uit de hand. Dus die avond hebben we ook veel wonden en dronken mensen gezien.

De week erna was er weer een auto ongeluk gebeurd, er lagen 7 mensen op casualty. Wij begonnen ’s ochtends om 7 uur en het ongeluk was de avond ervoor gebeurd. Rond 10 uur liepen wij een rondje over de afdeling en zagen wij dat er mensen bezig waren in de emergency room (kamer waar mensen in kritieke toestand naar toe gaan), wij gingen naar binnen. Tot onze grote verbazing waren ze een vrouw (zij was betrokken bij het ongeluk, en was een half uur daarvoor nog gewoon aanspreekbaar) aan het reanimeren. De reanimatie ging niet zoals het zou moeten, de ene deed het veel te hard en veel te snel en de andere deed het weer te langzaam. Helaas heeft de vrouw het niet gehaald. En pas na een half uur werd de familie (ongeveer 20 mensen) op de hoogte gebracht, zij werden erg boos. Begrijpelijk want die vrouw heeft heel lang gewacht terwijl er niks met haar gedaan is. Helaas zijn we niet te weten gekomen wat er precies gebeurd is met haar.

In het ziekenhuis kijken wij nog steeds onze ogen uit, er gebeuren veel dingen die goed zijn, maar ook veel dingen die niet goed zijn. Er wordt heel weinig met de patiënt gecommuniceerd, vaak weet de patiënt niet eens wat er gaat gebeuren en wordt niet gerustgesteld. Ook stonden Lisanne en ik in de emergency room bij een patiënt die een bloeding in zijn buik had. Terwijl iedereen weg liep bij de patiënt stonden wij er nog bij, ondertussen daalde de bloeddruk van de man tot 55/47 (terwijl hij al 4 liter infuus had gekregen)! Dus zijn wij snel naar de dokter gegaan en die zei; oh dan moeten we toch maar weer terug kijken wat we kunnen doen. Uit eindelijk is hij geopereerd aan de bloeding in de buik.
Zo zijn er nog veel situaties op te noemen waar wij als Nederlanders er verbaasd over zijn. Maar langzamer hand kunnen we steeds meer doen, we toen de intake bij de patiënten die binnen komen op de eerste hulp, prikken infuus en mogen zelfs wonden hechten.

Naaste stage doen we hier natuurlijk ook veel andere leuke dingen. Afgelopen zaterdag zijn we met alle studenten naar het AMPED festival geweest. Het grootste festival van Namibië. Tot onze verbazing waren hier bijna alleen maar blanke mensen. De muziek was hetzelfde als op Nederlandse festivals, dus wij hebben ons hier prima vermaakt. De drank is hier super goedkoop, een shotje is €0,70 en een mixdrankje €1,70.
Aanstaande zaterdag komen de ouders van Nan en de moeder van Danique en nemen wij een weekje vrij van stage, want ja het maakt hier niemand uit of wij er wel of niet zijn haha. Samen met hen gaan wij 4 dagen naar Swakopmund(dit ligt aan de kust) en Sossusvlei. Hier gaan we skydiven, sandboarden en quad rijden. Waarschijnlijk zullen we al onze warme kleren mee moeten nemen want in Swakopmund is het maar 20 graden.

Afgelopen dinsdag zijn wij weer naar ‘home of good hope’ (de soepkeuken). Wij hadden ballonnen mee genomen en de kinderen waren heel enthousiast. Dit keer bleven we langer en kwamen alle school kinderen ook, alleen om half 1 was het eten al op en kreeg de rest een stuk appel. Voor sommige kinderen is dit het enige eten dat zij krijgen op een dag. Als je dat allemaal hoort en ziet heb je wel even een moment dat je denk; wow wat hebben wij het goed in Nederland.. Deze kinderen zijn goud eerlijk en huilen en zeuren nergens om! Om hen te helpen hebben wij een sponsor actie op gezet, want behalve het verzorgen van een maaltijd zorgen zij ook voor schooluniformen, kleding, dekens en het vergoeden van tandarts- en ziekenhuiskosten. Dit is allemaal niet mogelijk zonder sponsoren, daarom willen wij graag ons steentje bijdragen door geld in te zamelen. Elke euro helpt!! Willen jullie ook helpen? Stort op NL97INGB0 753230046 tnv Lisanne Belshof 

Tot de volgende keer!
Liefs Rosan

P.S. foto’s uploaden gaat hier moeilijk, dus ze staan alleen op mijn facebookpagina!